29 Mayıs 2012 Salı

bu yaman'in hikayesi.
yaman'in buyurken, korkulariyla, kendisiyle, basedebilme ve kendilesebilme hikayesi.

tarihi bir geceydi, fotograftaki. son bir haftadir gece uykusuna yatmak konusunda turlu direncler gelistiren yaman, bir gece, tam da uykusu bastirdigi bir vakitte, aldi eline kalemlerini.
basladi boyamaya yuzunu, haril haril, ayna karsisinda.
biz kendi mesgalemizde, bir de baktik ki, oglan yatmaya yakin "manasiz" bir kirletme cabasi icinde. aman dur demeye kalkarken, aynadaki yuzunde yaman'in derin bir farklilik sezdik. bu bir eglence oyunu degildi.
bekledik.
dakikalar sonra, yaman bambaska bir yuzle yanima geldi, elleriyle sacini kaldirdi ve "anne, canavar olmus muyum" dedi.

!!!!
en korkunc canavarlardan daha korkunc olmussun yamancim dedim.
"simdi uyurken gelen canavarlar beni gorunce napicak" dedi.
aman allahim diye korkup hepsi kacacaklar yamancim, cok korkunc olmussun gercekten, dedim.
bunu soylerken samimiydim.

yaman o gece, nasil derler.. korkusuyla yuzlesti. canavar korkusunu ezdi gecti. sonra da masallardaki gibi misil misil bir uykuya dogru gitti.

yaman oglum, hayatin boyunca her korkunda sana animsatacagim bu guzel hikaye icin cok tesekkur ederim sana:)


Hiç yorum yok: