80'ine merdiven dayamis yasli baba ile onu ziyarete gelen -45 yasinda ve saygin bir isi olan- oglu salonda oturuyorlardi. Hal-hatirdan, coluk-cocuktan, havadan-sudan sohbet ettikten sonra oglu susmus, ayrilmanin sinyalini vermisti. O anda uzerinde oturdukları sedirin yanindaki pencerenin pervazina bir karga kondu.
Yasli baba kargaya gulumseyerek biraz baktiktan sonra ogluna sordu: 'Bu ne oglum?'
Oglu saskin, cevapladi: 'o bir karga baba.'
Yasli baba kargaya biraz daha baktiktan sonra yine sordu: 'Bu ne oglum?'
Oglu daha da saskin, yine cevapladı: 'Baba, o bir karga'
Karga hâlâ pervazda, komik hareketlerle basini saga sola ceviriyor, basini yan yatiriyor, havaya bakiyor, sonra basini yine onlara ceviriyordu. Yasli baba ucuncu defa sordu: 'Bu ne?'
Oglunun saskinligi sabirsizliga donmustu: 'O bir karga baba, uc oldu soruyorsun. Beni isitmiyor musun?'
Yasli baba dorduncu defa da sorunca oglunun sabri tasti ve sesini yukseltti: 'Baba bunu neden yapiyorsun? Tam dort defadir onun ne oldugunu soruyorsun, sana cevap veriyorum ve sen hâlâ sormaya devam ediyorsun. Sabrimi mi deniyorsun?'
Babası -yuzunde hâlâ bir gulumseme- yerinden kalkti, iceri odaya gitti ve elinde bir defterle döndü. Bu bir hâtıra defteriydi. Oturdu, sayfalarini karistirdi ve aradigini buldu. Sevgiyle gulumseye devam ederek sayfasi acik bir vaziyette defteri ogluna uzatti ve o sayfayi okumasini soyledi.
'Bugun 3 yasindaki minik yavrumla salondaki sedirde otururken yanibasimizdaki pencerenin pervazina bir karga kondu. Oglum tam 23 defa onun ne olduğunu sordu. 23 sorusunda da ona sevgiyle sarilarak, onun bir karga oldugunu soyledim. Rahatsiz olmak mi? Hayir! Onun sorusunu masumca tekrar edisi icimi sevgiyle doldurdu.'
...
insanin ister istemez gozleri doluyor, hele bir de minicik yavrunuzun ellerinin sizin ellerinizi aradigi, hayatin o essiz zaman dilimlerinden birini yasiyorsaniz... benim aklima bir de annemin az zamanlarda ettigi oz laflardan bir geldi; "insan, annesine olan borcunu yavrusuna odermis..."
